آموزش گام به گام تنیس (4)

انواع گرفتن راکت

یک شیوه ثابت و دائمی برای نحوه گرفتن فورهند: با دست غیر راکت گلوگاه راکت را بگیرید (دست غیرمسلط). از این دست برای نگه داشتن راکت استفاده می‌کنید و با دست دیگر آن را تنظیم خواهید کرد، این روش برای تنظیم گرفتن موثر است. تغییرات ایجادی توسط یک دست زیاد روی گرفتن موثر نیستند. اگر چه نحوه گرفتنهای غربی و اروپایی نیز آورده شده است اما 2 نحوه گرفتن شرقی و نیمه غربی توصیه‌های نخستین ما برای ضربه فورهند است.

نحوه گرفتن فورهند شرقی

با دست غیرمسلط گلوگاه راکت را به نحوی بگیرید که صفحه آن عمود بر زمین باشد با دست دیگر با راکت دست دهید تا کف دست روی قسمت پشتی دسته تکیه کند. این نحوه گرفتن، نحوه گرفتن فورهند شرقی نام دارد (شکل 1- 3). انگشتان خود را دور دسته در نزدیکی پایه آن حلقه بزنید. برای یک بازیکن راست دست یعنی فردی که راکت را با دست راست می‌گیرد مچ دست باید کمی به سمت راست مایل بوده و حرف V تشکیل شده به وسیله انگشت شست و انگشت اشاره باید در بالا قرار بگیرد اما کمی نیز به سمت راست متمایل است. یک بازیکن چپ دست باید راکت را طوری بگیرد که مچ او کمی به سمت چپ بالای راکت متمایل باشد.

(شکل 1-3)

نحوه گرفتن شرقی معمول‌ترین نوع طرز گرفتن برای ضربه فورهند است اما اکثر بازیکنان حرفه‌ای از آن استفاده نمی‌کنند. به هر حال چه نحوه گرفتن خاصی برای بازیکنان غیرحرفه‌ای وجود داشته باشد و چه وجود نداشته باشد، آموزش طرز گرفتن راکت به روش حرفه‌ای برای افراد مبتدی مشکل‌ساز است.

اکثر مربیان حرفه‌ای با آموزش طرز گرفتن فورهند شرقی برای مبتدیان موافقند اما در عین حال به فرد اجازه می‌دهند که هم‌زمان با پیشرفت سطح بازی سایر طرز گرفتنها را نیز امتحان کند.

از مزایای نحوه گرفتن فورهند شرقی حالت طبیعی مچ دست، اطمینان و راحتی بیشتر در مفصل شانه، فشار کمتر روی آرنج و مچ و حرکت آسان‌تر به سمت تور است. تمام این مسائل دلایل محکمی دال بر مفید بودن این نحوه گرفتن هستند. از نقاط ضعف این نحوه گرفتن عدم توانایی در ایجاد برخی ضربات با حداکثر قدرت، عدم امکان تولید ضربه‌ای با چرخش بالایی کافی همانند نحوه گرفتنهای دیگر و عدم توانایی در برگشت دادن ضرباتی است که ارتفاع زیادی دارند. نحوه گرفتن فورهند شرقی روشی عملی و منطقی برای بازیکنان مبتدی، متوسطه و حرفه‌ای است اما  این نحوه گرفتن از طرف مربیان حرفه‌ای چندان تایید نشده است. برای این مربیان که اکثرا با بازیکنان حرفه‌ای سر و کار دارند نحوه گرفتن نیمه غربی اولین انتخاب فرد برای فورهند است.

نحوه گرفتن نیمه غربی

ابتدا راکت را به روش طرز گرفتن فورهند شرقی در دست بگیرید. حال مچ خود را طوری بچرخانید که کمی به سمت کناره نحوه گرفتن مایل شود. نحوه گرفتن نیمه غربی در واقع حد وسط نحوه گرفتن نیمه غربی در واقع حد وسط نحوه گرفتن شرقی و غربی است (در مورد نحوه گرفتن غربی در ادامه بحث خواهد شد). با نحوه گرفتن نیمه غربی (شکل 1-4) ضربه شما محکم‌تر از نحوه گرفتن شرقی بوده و چرخش بالایی آن نیز آسان‌تر ایجاد می‌شود. همچنین می‌توانید زودتر از قبل به توپ ضربه بزنید و یا به عبارت دیگر توپ را در میانه مسیرش برگردانید اما این نحوه گرفتن ضعفهایی نیز دارد. ممکن است برای بازیکنان مبتدی کسب مهارت دشوار باشد. به طور حتم این نحوه گرفتن برای توپهای کم ارتفاع مناسب نیست و برای بازی روی تور به کار نمی‌رود. همچنین رسیدن از نحوه گرفتن نیمه غربی به نحوه گرفتنی که بتواند روی تور کار کند نیز بسیار دشوار است. پیشرفت فرد از نحوه گرفتن فورهند شرقی به نحوه گرفتن والی آسان‌تر است. بعضی از بازیکنان که از نحوه گرفتن نیمه‌غربی استفاده می‌کنند هرگز قادر به هماهنگی و قرار گرفتن روی بیس‌لاین در تمام طول بازی نیستند. اگر این نحوه گرفتن برای شما راحت نبود مچ خود را به سمت نحوه گرفتن شرقی بچرخانید. با وجود تمامی این مسائل نحوه گرفتن نیمه غربی هنوز هم مورد استفاده بسیاری از بازیکنان برجسته تنیس می‌باشد اما این موضوع مشخص نیست که آیا این افراد با گریپ نیمه غربی شروع کرده‌اند و یا اینکه بعد از طی مراحلی به این گریپ رسیده‌اند.

(شکل 1-4)

گریپ غربی

یک بار دیگر از گریپ شرقی شروع کنید. این بار مچ خود را کمی به سمت راست بالای  دسته راکت بچرخانید. حرکت به سمت راست را تا جایی ادامه دهید که به گریپ نیمه غربی برسید. حال مچ خود را بیشتر بچرخانید تا کف دست شما کاملا در سطح زیر دسته قرار گیرد (شکل 1-5) آیا این گریپ به نظر غیرعادی می‌آید؟ بله گریپ غربی کمی غیرعادی است اما برخی بازیکنان یاد می‌گیرند که چگونه با این گریپ بازی کنند و در این زمینه بسیار هم موفق هستند. گریپ غربی به ویژه برای افرادی بسیار محبوب است که در بیس‌لاین می‌ایستند و از یک وضعیت باز ضربه می‌زنند. این گریپ برای ضربه چرخش بالایی و گرفتن توپهایی مرتفع عالی می باشد.

(شکل 1-5)

اما این مسئله کلی است. استفاده از این گریپ در مورد توپهای کم ارتفاع و توپهای دورتر از دست فورهند مشکل‌ساز است. همچنین بازیکنان گریپ غربی زمان زیادی را صرف ایجاد تطابق با گریپهای معمول ضربه والی می‌کنند. بدون اینکه دلیل کافی داشته باشید از گریپ غربی استفاده نکنید. ممکن است در روند یک امتیاز زمانی که انتقال به گریپ غربی برای تولید ضربه‌ای قدرتمند با حداکثر چرخش بالایی و یا در ضربات مرتفع مورد نیاز باشد فرصت استفاده از این گریپ به وجود آید ، گذشته از این مسائل بهتر است شما با یک گریپ شرقی و یا نیمه غربی شروع کنید.

گریپ اروپایی

یکی دیگر از انواع گریپها که باید در اینجا ذکر شود گریپ اروپایی است (شکل1-6) همان‌طوری که راکت را با گریپ شرقی در دست می‌گرفته‌اید راکت را به صورت عمود بر زمین نگه دارید و با آن دست دهید، به نحوی که کف دست شما روی راکت بخوابد اما به جای اینکه مچ خود را به سمت راست بچرخانید (برای افراد راست دست) آن را کمی به سمت چپ چرخش دهید تا مچ ‌تان دقیقا در بالای دسته راکت قرار گیرد. انگشت شست شما طوری روی گریپ بخوابد که قسمت کناری راکت مماس با مخروط کف دستتان باشد.

(شکل 1-6)

اگر شما یک بازیکن چپ‌دست هستید مچ خود را از چپ به راست فورهند شرقی حرکت دهید تا درست در بالای دسته قرار گیرد. حال متوجه شدید؟ این گریپ را حدالامکان برای ضربات زمینی به کار نبرید چرا که روشهای بسیار بهتر و راحت‌تری برای این ضربات وجود دارند اما فراموش نکنید که اطلاع از گریپ اروپایی برای ضربات سرویس و والی مفید خواهد بود.

شما قصد استفاده از هر نوع نحوه گرفتن را که داشته باشید روشهای آشنا سازی مختلفی برای این کار وجود دارند که تنها نیاز شما، راکت و یک توپ تنیس است. ساده‌ترین این روشها دریبل توپ روی زمین با استفاده از راکت است البته در حالی که راکت را به گرفتن غربی و یا نیمه غربی گرفته باشید. دریبل توپ با راکت عملی است که شما آن را بدون هیچ‌گونه تفکری انجام خواهید داد ، این کار را می‌توان در زمان استراحت و یا فراغت از فعالیت انجام داد. برای جالب‌ترین شدن این فعالیت توپ را در طول خطوط زمین دربیل بزنید و یا راکت خود را برگردانید و توپ را به‌ جای پایین به سمت بالا بزنید. اگر بتوانید حدود 100 دربیل به سمت بالا و یا پایین را بدون هیچ خطایی انجام دهید آن را آموخته‌اید وحال آماده ورود به مرحله جدیدی هستید.

وضعیت ایستاده آماده

یکی از مواردی که در مورد نحوه  گرفتن فورهند تغییر نیافته است وضعیت آماده است (شکل 1-7). این وضعیت حالتی است که شما در انتظار ضربه بعدی حریف خود هستید. با فرض اینکه شما گوش به زنگ بوده، آماده عمل و نظاره‌گر ترک توپ از راکت حریف خود هستید. در وضعیت آماده پاهای شما موازی با تور است. راکت را با نحوه گرفتن فورهند بگیرید مگر در حالی که احتمال می‌دهید توپ به مکان دیگری خواهد رفت. زانوها را کمی خم کنید و مایل به جلو باشید. بازوها، دست‌ها و راکت‌ خود را بالا نگه دارید به شکلی که در جلوی بدن قرار گیرند. نگاهتان را روی قسمت بالای راکت متمرکز کنید.

(شکل 1-7 )

مقایسه نحوه گرفته فورهند شرقی با انواع دیگر گرفتنها

با توجه به گریپ پایه بازی تنیس یعنی گریپ فورهند بین روش بازیکنان حرفه‌ای و روش آموزشی افراد مبتدی تفاوت چشمگیری وجود دارد. «میگوئل کرسپو» مسئول برنامه‌های آموزشی فدراسیون بین‌المللی تنیس است و جو هیگوراس مشاوره USTA که با بازیکنان بزرگی چون "مایکل جنگ" و "جیم کوریر" کار کرده اند در مجله تکنیک تنیس رده جهانی مطالبی را در مورد گریپ فورهند شرقی ذکر کرده‌اند که این گریپ را معمول‌ترین گریپ‌بازی تنیس در نظر می‌گیرد. طبق یادداشتهای آنان گریپ شرقی سنتی است در حالی که گریپ غربی و نیمه غربی از انواع مدرن گریپ به حساب می‌آیند. استفاده از گریپ نیمه غربی زمانی توصیه می‌شود که بازیکنان نیاز دارند فورهند را به شیوه مدرن یعنی با قدرت و چرخش عالی بازی کنند. ما با این نظر موافقیم و معتقدیم که گریپ نیمه غربی نسبت به هر 2 گریپ شرقی و غربی ارجح است.

هنوز هم مربیان ماهری که با بازیکنان حرفه‌ای کار می‌کنند معتقدند که معمولا یک بازیکن مبتدی باید با گریپ شرقی شروع به کار کند. «جیم کوین» سرپرست تنیس نورکال جونیور USTA می‌گوید: ممکن است من کهنه کار باشم اما با مربیانی که از گریپ شرقی شروع می‌کنند موافقم. ما ممکن است از وضعیت باز استفاده کنیم اما آموزش مبتدیان را باید با یک گریپ پایه فورهند در جهت تور آغاز کرد. گریپ شرقی در انتقال بعدی به بازی روی تور و ضربات سرویس مفید است. کوین ادامه می‌دهد: تجارب من نشان می‌دهد که اگر چه با گریپ و وضعیت پایه شروع به آموزش می‌کنیم  ولی بازیکنان همزمان با بازی بیشتر به سوی گریپها و وضعیتهای مختلف حرکت می‌کنند. به نظر من ما باید از پایه روی بازیکنان مبتدی و متوسط کار کنیم تا بتوانند روزی همانند بازیکنان رده جهانی باشند.

"دکتر پاول رواترت" مسئول تنیس حرفه‌ای USA پیشنهاد می‌دهد که زمانی که بازی تنیس را می‌آموختم از گریپهای نهایی استفاده نمی‌کردم. برای فورهند به نظر من گریپ غربی و یا اروپایی برای استفاده در ضربات اولیه مناسب نبودند اما در بین دامنه‌ای از گریپهای مختلف گریپ فورهند شرقی برای پیشرفت آتی فرد مفید و قابل قبول است. حال چه باید کرد؟ با گریپ فورهند شرقی شروع کنید و در ادامه اگر گریپ نیمه غربی باعث بهبود بازی شما می‌شود از آن استفاده کنید اما از به کارگیری گریپ غربی و حتی اروپایی برای ضربه فورهند خودداری کنید. گریپ اروپایی برای ضربات سرویس، والی و اسمش بالای سر به کار می‌رود.

حرکات پا

برخی از برگشتها نیاز به هیچ نوع جابه‌جایی ندارد و یا اگر هم باشد بسیار ناچیز است. شما تنها راکت را به عقب می‌برید و ضربه می‌زنید. در ضرباتی که دورتر از شما هستند دو راه برای رسیدن به توپ وجود دارد. اولی گامهای جهشی است در این خصوص برای حرکت به سمت راست یا چپ پاهای خود را به‌طور متوالی در جهت مورد نظر جابه‌جا کنید. در همان حالت راکت را به سمت عقب ببرید تا در وضعیت ضربه فورهند قرار گیرد و لگن شما پایین است و زانوها کمی خم شده‌اند. روش دوم برای حرکت به سمت توپ گام ضربدری است (شکل 1-8) گام ضربدری برای طی مسافتهای طولانی به کار می‌رود. تکنیک آن بسیار ساده است، برای حرکت به سمت راست ابتدا پای راست خود را حرکت دهید و بعد پای چپ را به‌صورت ضربدری از جلوی آن رد کنید. فرقی نمی‌کند که شما راست دست و یا چپ دست باشید چرا که تکنیک گام ضربدری برای هر 2 یکسان است.

(شکل 1-8 )

تمرینات حرکت پا که در ادامه خواهید دید به شما در بهبود مهارت پا کمک می‌کند. اگر بتوانید به سرعت از سمتی به سمت دیگر حرکت کنید در حالی که در مورد حرکت پای خود فکر نمی‌کنید آماده عبور از این مرحله هستید.

تمرینات نحوه قرارگیری پا

1- توپهای زمینی

برای تمرین در زمین تنیس ابتدا از زمینی‌ها شروع کنید (شکل 1-9). بدون راکت و در وضعیت آماده روی علامت مرکزی بایستید. یارتان روی حرف T یعنی محلی که خط سرویس موازی تور را قطع می‌کند ایستاده است و 2 توپ تنیس را در دست گرفته است. وی 2 توپ را به طور متوالی به سمت راست و چپ شما غلت می‌دهد. (5 بار به سمت راست و 5 بار به سمت چپ) با استفاده از گام جهشی به سمت راست بروید توپ اول را بگیرید، آن را به سمت یار خود پرتاب کنید و سریعا به محل قبلی خود برگردید. عامل متغیر در تمرینات زمینی حرکت است. از علامت مرکزی روی بیس‌لاین شروع کنید، یار شما و یا مربی تان 20 گام جلوتر از شما ایستاده است. با علامت وی به جلو، عقب، راست و یا چپ حرکت کنید. راکت را در وضعیت آماده نگه دارید و با استفاده از گام جهشی به سمت راست و چپ حرکت کنید ، این تمرین را به مدت 30ثانیه انجام دهید.

(شکل 1-9 )

افزایش درجه سختی تمرین:

* یار شما توپ را به‌طور تصادفی به راست یا چپ می‌فرستد.

* سرعت توپها زیاد است.

* توپها با فاصله بیشتری از شما قرار دارند.

بررسی موفقیت:

* در گام جهشی پاها هرگز به شکل ضربدری حرکت نمی‌کنند.

* لگن شما پایین‌تر از حالت ایستاده است.

کاهش درجه سختی تمرین:

* یار شما توپ را تنها به یک سمت مشخص می‌فرستد.

* سرعت توپها کم است.

* فواصل عرضی بین توپها کمتر است.

امتیازدهی به موفقیتتان:

1 تا 3 دریافت موفق توپ بدون خطا یک امتیاز 4 تا 7 دریافت موفق توپ بدون خطا 3‌امتیاز 8 تا 10 دریافت موفق توپ بدون خطا 5امتیاز

2- گرفتن توپ پس از یکبار برخورد با زمین

برای انجام این تمرین شما و یارتان در همان وضعیت تمرین زمینی قرار بگیرید. یار شما 10توپ را طوری به سمت شما پرتاب می‌کند که در چپ و راست شما به زمین برخورد کند. با یک گام ضربدری به سرعت به سمت توپ حرکت کنید و توپ را قبل از برخورد دوم به زمین بگیرید (شکل 1-10). توپ را به یار خود برگردانده و دوباره برای دریافت پرتاب بعدی در محل اولیه مستقر شوید. ارتفاع این پرتابها تا حد کمر است که می‌تواند روی خط بیس‌لاین و یا کمی عقبتر از آن دریافت شود.

(شکل1-10)

افزایش درجه سختی تمرین:

* یار شما توپ را در جهتهای تصادفی پرتاب می‌کند.

* سرعت توپها افزایش می‌یابد.

* فواصل بین توپهای پرتابی افزایش می‌یابد.

بررسی موفقیت:

* قبل از شروع گام ضربدری یک چرخش سریع داشته باشید.

* ابتدا پای خارجی را قرار داده و بعد جهت دریافت توپ حرکت کنید.

کاهش درجه سختی تمرین:

* یارتان توپ را تنها به یک سمت مشخص می‌فرستد.

* سرعت توپ کاهش می‌یابد.

* فواصل عرضی بین توپها کمتر است.

امتیازدهی به موفقیتتان:

یک تا سه توپ دریافتی پس از یک بار برخورد آن به زمین یک امتیاز، 4 تا 7 توپ دریافتی پس از یک بار برخورد آن به زمین 3 امتیاز و8 تا 10 توپ دریافتی پس از یکبار برخورد آن به زمین 5 امتیاز

3- گام جهشی و ضربدری:

در میانه زمین سرویس در وضعیت آماده بایستید. راکت را در دست گرفته و با استفاده از یک گام جهشی سریعا به سمت خط کناری انفرادی حرکت کنید. بعد پای خارجی را قرار داده و با استفاده از یک گام ضربدری دوبار به خط مرکزی برگردید. پس از بازگشت به محل شروع حرکت این بار حرکت قبلی را در جهت دیگر میدان انجام دهید تا 10 بار تکرار شما کامل شود (شکل 1-12).

(شکل 1-12)

افزایش درجه سختی تمرین:

* بین اجزای تمرین توقف نکنید و ده بار توالی را بدون وقفه انجام دهید.

* از فرد دیگری بخواهید تا زمان قسمت اول را ثبت کند. در هر بار کوشش سعی کنید زمان جدید کمتر یا برابر زمان قسمت اول باشد.

بررسی موفقیت:

* بالا تنه خود را برای نگهداری مرکز ثقل پایین بیاورید.

* در زمان تغییر جهت ابتدا پای خارجی را حرکت دهید.

کاهش درجه سختی تمرین:

* این تمرین را با سرعت پایین انجام دهید تا به خوبی حرکت را بیاموزید.

امتیازدهی به موفقیتتان:

1 تا 3 بار انجام توالی به شکل  مطمئن یک امتیاز، 4 تا 7 بار انجام توالی به شکل مطمئن 3 امتیاز و8 تا 10 بار انجام توالی به شکل مطمئن 5 امتیاز

آموزش گام به گام تنیس (3)

قوانین بازی انفرادی

تمام بازیکنان قبل از مسابقه‌ به تمرین ضربات می‌پردازند و در این میان زمان گرم کردن تنها 50 دقیقه است. بازیکنی که برنده چرخش راکت و یا پرتاب سکه باشد می‌تواند انتخاب کند که زننده یا گیرنده باشد و یا کدام زمین را می‌خواهد همچنین می‌تواند انتخاب کند که اول حریف تصمیم بگیرد وبازیکن دیگر تنها قادر به قبول مواردی است که برنده سکه انتخاب نکرده باشد.

برای آغاز گیم زننده سرویس پشت بیس لاین در سمت راست علامت مرکزی به نحوی می‌ایستد که در فاصله بین علامت مرکزی و خط کناری انفرادی قرار گیرد و نیز رو به تور باشد. زمانی که حریف آماده است وی 2 شانس برای ورود توپ به درون بازی به وسیله سرویس دارد. برای این کار باید توپ را به بالا پرتاب کرده و در جهت میدان سرویس زمین حریف در عرض تور و به شکل مورب به آن ضربه بزند، زننده سرویس نمی‌تواند قبل از برخورد راکت به توپ پا روی بیس لاین بگذارد و یا از آن رد شود.

گیرنده سرویس آماده دریافت توپ است. او می‌تواند در هر جایی که بخواهد بایستد تنها باید قبل از ضربه به توپ اجازه دهد تا توپ یک بار به زمین برخورد کند، بعد از هر امتیاز زننده به صورت یک در میان از راست و چپ علامت مرکزی سرویس می‌زند. اگر توپ سرویس بالای تور را لمس کرد و وارد زمین حریف شد یک ست داده می‌شود و سرویس باید تکرار شود.

شما زمانی یک امتیاز می‌گیرید که حریف شما:

1- در هر2 تلاش خود جهت سرویس زدن به زمین مقابل شکست بخورد.

2- توپ او به خارج از خطوط میدان برخورد کند و اصطلاحا اوت شود.

3- توپ به تور بخورد.

4- قبل از برگشت دادن توپ توسط حریف توپ 2 بار به زمین برخورد کند.

5- قبل از رد شدن توپ از روی تور به توپ ضربه بزند.

6- برای ایجاد ضربه روی توپ راکت را پرتاب کند.

7- تور را با بدن و با راکت خود لمس کند زمانی که توپ هنوز در جریان بازی است.

8- توپ را به صورت عمدی روی زه راکت بگیرد و آن را حمل کند.

9-  هر عملی را برای ممانعت از ضربه شما انجام دهد.

10- در جریان بازی توپ را با هر چیز دیگری غیر از راکت لمس کند.

11- توپ را در جریان بازی لمس کند یا بگیرد حتی زمانی که توپ خارج از میدان باشد.

بازیکنان زمانی که رقم کل گیمها فرد باشد 2طرف زمین را عوض می‌کنند ، آنها در زمان تعویض زمین تنها 90 ثانیه اجازه استراحت دارند ( به جز بعد از گیم اول هر ست) و 2 دقیقه نیز در فاصله زمانی بین ستها می‌توانند استراحت کنند.

قوانین بازی دوبل

 زننده سرویس می‌تواند در هر جایی در پشت بیس لاین در ناحیه بین علامت مرکزی و خطوط کناری بازی دوبل بایستد. هر 4 بازیکن در طول گیم می‌توانند سرویس بزنند و روش سرویس زدن در طول یک ست ثابت است. برای مثال در یک گیم بازی بین AC و BD ابتدا فرد A سرویس می‌زند، سپس  B، بعد از آن C و در آخر D  . تیم گیرنده تصمیم می‌گیرد که چه کسی سرویس سمت راست را دریافت می‌کند و چه کسی سمت چپ را و این انتخاب در طول هر ست ثابت است. سایر قوانینی که برای بازی یک نفره توضیح داده شد در بازی دوبل نیز به کار می‌رود، به جز اینکه بعد از زدن سرویس فضای بین خطوط کناری انفرادی و خطوط دوبل داخل زمین حساب می‌شود.

کسب امتیاز

همیشه امتیاز زننده سرویس اول لحاظ می‌شود. امتیازات شامل Iove (صفر)، 15 (اولین امتیاز کسب شده برای هر بازیکن)، 30 (دومین امتیاز)، 40 (سومین امتیاز) و امتیاز گیم (چهارمین امتیاز) می‌باشد. اگر بازیکنان در طول یک گیم در عدد 3 و یا بیشتر تای و یا مساوی باشند امتیاز دیوس، نام دارد. بعد از دیوس زمانی که زننده سرویس 2 امتیاز بالا می‌رود ، امتیاز اد این و یا امتیاز برتری می‌گویند و اگر گیرنده سرویس یک امتیاز دریافت کند اد اوت، نامیده می‌شود. یک فرد باید حداقل 2 امتیاز متوالی را بعد از دیوس دریافت کند تا برنده گیم باشد ، در غیر این صورت امتیاز دوباره دیوس می‌شود.

گرم کردن و سرد کردن

ضربه به توپ معمول‌ترین روش گرم کردن در تنیس است ولی کمترین تاثیر را دارد. اگر چه ضربه به توپ روشی برای شروع است اما بازیکنانی که از این روش استفاده می‌کنند تمایلی به تمرین دادن تمام عضلات خود برای شروع تمرینات سخت را ندارند. عدم گرم کردن کافی مسبب ‌آسیب‌دیدگی شماست.

یک دوره گرم کردن خوب باید بدن شما را برای یک فعالیت طاقت‌فرسا و بدون خستگی آماده کند ، گرم کردن شامل2 مرحله زمان گرم کردن و زمان کشش است. اگر شما هر 2 عمل گرم کردن و کشش را به شکل صحیحی انجام دهید می‌توانید ضربات تخصصی را تمرین کنید. بعد از تمرین و یا بازی نیز زمانی را به سرد کردن اختصاص دهید. سرد کردن به شما اجازه می‌دهد تا پس از یک تمرین طاقت‌فرسا بدنتان به تدریج به آهنگ زمان خود برگردد ، بنابر شواهد موجود انجام کشش بعد از تمرین بدنی و یا مسابقه آرایش حرکتی بعدی را بهبود می‌بخشد.

گرم کردن عمومی خود را با راه رفتن برای افزایش جریان خون آغاز کنید. پس از نرمش سبک و یا دویدن آرام در طول خطوط میدان از ترکیبی از دویدن به سمت تور، دور شدن از تور و بعد جابجایی گامها جهت حرکت به کناره‌ها استفاده کنید (فراموش نکنید که یک پا هرگز از جلوی پای دیگر رد نمی‌شود)

بعد از گرم کردن عضلات شما آماده کشش است. هر حرکت کششی را برای 10 ثانیه نگه دارید و هر کشش را 2 یا 3 بار تکرار کنید. کشش‌هایی را برای اندام فوقانی (کشش حوله)، تنه (چرخش در حالت ایستاده یا نشسته) و پاها در برنامه خود قرار دهید.

اکنون شما آماده ضربه زدن هستید. از ناحیه فورکورت شروع کنید و به آرامی ضربات زمینی (منظور از ضربات زمینی ضرباتی است که توپ پس از ضربه به زمین برخورد کرده و تا ارتفاع معینی بالا بیاید) را با یار تمرین کنید. کم‌کم به طرف بیس‌لاین حرکت کرده و ضربات فورهند و بک‌هند کنترلی را ادامه دهید. همچنین می‌توانید ضربه والی را طوری بزنید که یارتان توپ را با ضربه زمینی جواب دهد. بعد از مسابقه و یا تمرین بدن خود را با راه رفتن در طول خطوط زمین دوبل به ‌مدت 5 دقیقه سرد کنید تا ضربان قلبتان به زیر 120 ضربه در دقیقه برسد، تمرینات کششی خود را در حالی که عضلاتتان هنوز گرم هستند دوباره تکرار کنید.

آسیبهای تنیس

اکثر بازیکنان تنیس دچار آسیب‌دیدگی می‌شوند. اگر چه آسیب آرنج تنیس‌بازان از همه شایع‌تر است ولی چندین آسیب دیگر نیز در این افراد معمول است. تاولها، اسپرین، استرین، گرفتگی عضلانی و درد ساق پا مثالهایی از آسیبهای دیگر هستند که مانند آرنج تنیس‌بازان دیر یا زود بازیکنان را درگیر می‌کند (جدول شماره 1) در اکثر حالات آسیبهای تنیس اضطراری نیستند و حتی افرادی که اطلاع کمی در این زمینه دارند نیز قادر به کنترل این صدامات می‌باشند.

(جدول شماره 1)

3 راه موجود در درمان آسیب آرنج تنیس‌بازان

آرنج تنیس‌بازان یک حالت فشار موثر و مداوم بر روی عضلات ساعد است و هنوز به عنوان یکی از شایع‌ترین و دیر بهبودترین آسیبهای ورزشی به‌شمار می‌رود. حدود نیمی از بازیکنان تنیس دچار این حالت می‌شوند، حتی می‌تواند در موارد شدیدتر همانند آسیبهای بازیکنان گلف، والیبال، بیسبال و تمام افرادی باشد که ممکن است حتی نتوانند یک راکت تنیس را به دست بگیرند.

"تود النبکر" مدیر انجمن فیزیوتراپی در کلینیک اسکات اسدیل می‌گوید: 3دوره درمانی برای این افراد وجود دارد، فاز اول شامل معالجات مربوط به سلامت فرد است که اغلب عبارتند از: استراحت، کمپرس یخ، NSALD  (داروهای ضد التهاب غیراستدوئیدی)، پمادهای ورزشی و یا پمادهایی برای تسکین دردهای وخیم. بازیکنانی که از این گروه می‌باشند ممکن است از راکتهای دایره‌ای استفاده کنند و یا روش‌های تاب دادن راکت را در ضربات خاصی تغییر دهند. همچنین ممکن است ورزشهایی با بار کم دست را امتحان کنند. در برخی از حالات این روشها موثر واقع شده و فرد می‌تواند تمرینات خود را بدون بروز مشکلات بیشتر از سر بگیرد.

اگر مشکل فرد همچنان ادامه داشته باشد بازیکن وارد فاز دوم می‌شود و باید با یک پزشک، فیزیوتراپ و یا یک مربی ورزشی مشورت کند. النبکر در ادامه می‌گوید: گرما، سرما، سونوگرافی، یونوتونورسی و تحریک الکتریکی ممکن است توصیه شود. تمریناتی با مقاومت کم و تکرار بالا برای مچ دست و ساعد مفید هستند و برای کمربند شانه‌ای و قسمت بالای پشت مقدار این تمرینات افزایش می‌یابد. همچنین ممکن است فرد بخواهد تکنیک خاصی را که منجر به آسیب شده است تغییر دهد، اکثر پزشکان در صورت مفید بودن درمان مراقبتی پس از 6 لغایت 12 هفته به فرد اجازه ادامه فعالیت می‌دهند.

در فاز سوم ممکن است پزشک مقدار مشخصی از کورتیزون تزریقی را برای کاهش فرایند التهاب توصیه کند. به هر حال برخی از کارشناسان آگاه برخی از کشورها معتقدند که نتایج آرنج تنیس‌بازان بسیار حادتر از التهاب است و شاید مواد ضدالتهابی زیاد مفید واقع نشود. دومین مرحله از فاز سوم جراحی است. جراح نواحی ویژه‌ای از تاندون عضو مربوطه را که آسیب دیده و یا مرده است خارج می‌کند. همچنین جراح سوراخ کوچکی را در ناحیه استخوان ایجاد می‌کند تا به جریان خون کمک کرده و برای احیا و بهبود عضو موثر واقع شود.

غیر از این 3 فاز ذکر شده برخی از مراحل دیگر نیز برای درمان این عارضه وجود دارند که زیاد رایج نیستند. یکی از این روشها شوک الکترو کورپورال حرکت درمانی است که توسط FDA مورد تایید قرار گرفته و در حدود 60 درصد موفقیت‌آمیز است. گزارش‌های زیادی دال بر مفید بودن طب سوزنی وجود دارد اما مطالعات علمی کمی در این زمینه صورت گرفته است. ابتدا مشخص کنید که در کدام فاز قرار دارید و بعد تصمیم بگیرید که آیا می‌خواهید در این فاز بمانید و یا قصد استفاده از روش دیگری را دارید تا شاید شما را به تمرینات و بازی تنیس برگرداند.

ضربه فورهند تهاجمی و کنترل شده

تمام بازیکنان نیازمند ضربه‌ای هستند که ویژه خود فرد بوده و در مواقع لزوم از آن استفاده می‌کند که برای اغلب افراد این ضربه فورهند است (ضربه فورهند بیشتر مورد استفاده است) قبل از ضربات دیگر آموخته می‌شود و آموزش آن آسان است ومی‌توان ضربه فورهند را به عنوان اساس بازی در نظر گرفت. اگر یک پایه قوی به وسیله فورهند ایجاد شود این پایه از ضربات دیگر شما نیز حمایت خواهد کرد. فورهند حتی می‌تواند روشی برای پنهان کردن ضعفهای موجود در بازی یک فرد باشد.

برخی از ضربات بی‌هیچ دلیلی زده می‌شوند. انجام حمله با استفاده از یک بک‌هند زمینی اصلا آسان نیست. برای برخی از بازیکنان کسب امتیاز به وسیله سرویس دشوار است. ضربات آهسته رالی زیاد موثر نیستند اما برای ایجاد یک موفقیت بهتر مفید خواهند بود.اما در مورد فورهند کاملا متفاوت است و شما می‌توانید آن را به شکل یک سلاح قوی گسترش دهید. از فورهند برای کسب امتیاز، تدارک حمله، وادار کردن حریف به حرکت در تمام نقاط میدان و خسته کردن وی و نیز بالا بردن امتیازات می‌توان استفاده کرد. سعی  کنید چنان شروعی با فورهند داشته باشید که کسی نتواند شما را بازی دهد. قبل از وارد شدن به جزییات بحث گرفتن فورهند اجازه دهید نگاهی داشته باشیم به محل استقرار فرد در طول بازی. در بازیهای انفرادی اساسا بعد از ورود توپ به بازی فرد می‌بایست روی خط و یا کمی عقب‌تر از بیس‌لاین بایستند یعنی روی علامت مرکزی. (شکل 1-1)  زمانی که از محل فرود توپ مطمئن نیستید پس از هر ضربه‌ای که انجام دادید به مکان ذکر شده برگردید. تغییرات استقرار شما بستگی به محلی دارد که حریف شما توپ را به آن قسمت می‌فرستد.

(شکل 1-1)

در این مطلب بارها خواهید دید که به دو نیم کردن زاویه برگشتهای ممکن توپ اشاره شده است. این یک روش نیمه علمی برای بیان این است که در وسط جایی که فکر می‌کنی توپ به آنجا می‌آید بایست اما اکنون فرض می‌کنیم که این نقطه در وسط بیس‌لاین قرار دارد ودر این میان ضربه‌ فورهند می‌تواند در جهات مختلفی زده شود. این مطلب نشان می‌دهد که انتخابهای بسیاری برای پیدا کردن یک ناحیه مناسب وجود دارد. اگر چه اکثر بازیکنان یک گرفتن فورهند اصلی دارند ولی در طول یک امتیاز ممکن است بارها این گرفتن را به طور آگاهانه و یا حتی ناآگاهانه تغییر دهند.

هر ضربه‌ای در تنیس حاصل مجموعه‌ای حرکات جداگانه است (آماده‌سازی، ضربه و ادامه حرکت) هدف همراه‌سازی این اجزا در تولید حرکت یک دست است. ضربه فورهند با حرکت پا شروع می‌شود ودراین میان تنیس‌بازان خوب حرکت پای موثری دارند. با قرار دادن یک پا در سمت راست میدان و در وضعیت مناسب شما مجموعه‌ای از حرکات را شروع می‌کنید که با یک ضربه موفق پایان می‌یابد. (شکل 1-1)

همزمان با حرکت پای شما برای ضربه، لگن و بالاتنه شما آماده انتقال تمام انرژی خود به دست و راکت شماست یعنی همزمان با حرکت نیمه تحتانی بدن راکت را به نحوی به عقب حرکت دهید که نیروی تولیدی آن برای ضربه کافی باشد. به عبارت دیگر برای تولید یک فورهند تمام بدن چرخش می‌کند. در بعضی مواقع چرخش شما بزرگ است و گاهی شما به یک چرخش فشرده و کوتاه نیازمندید. این توالی حرکات در لحظه پرتاب راکت به اوج رسیده و همراه با ادامه حرکت پایان می‌پذیرد (شکل 1-2) تمام مواردی که شما در زمینه فورهند می‌آموزید می‌بایستی به شما در انجام یک ضربه با قدرت، کنترل و اطمینان لازم کمک کند.

(شکل 1-2)

اشتباه: حرکت راکت شما ناهماهنگ است.

اصلاح: مچ دست خود را در وضعیت ثابتی در جهت عقب نگه دارید، حرکت اضافی در مچ باعث کاهش کنترل شما روی ضربه خواهد شد.

اشتباه: حرکت راکت شما با عجله و شتاب‌زده است.

اصلاح: همزمان با لحظه‌ای که توپ با صفحه راکت حریف تماس پیدا کرد آماده برگشت دادن توپ باشید، هرگز منتظر برخورد توپ با زمین خود نباشید.

در تمام سطوح مهارتی بازیکنان از 4 نوع طرز گرفتن معمول (اروپایی، شرقی، نیمه غربی و غربی) استفاده می‌کنند، همچنین 4 وضعیت ایستادن (باز، نیمه‌ باز، بسته و موازی) برای بازیکنان تنیس وجود دارد. ضربه به توپ نیز می‌تواند همراه با چرخش بالایی، چرخش پایینی، چرخش کناری و یا بدون چرخش باشد. در ادامه حرکت راکت به عقب، روشهای حرکت راکت و نواحی ضربه به توپ توضیح داده خواهد شد.

ناامید نباشید. اگرچه تمام این موارد توضیح داده می‌شود ولی طرز گرفتن‌ها و وضعیت‌های ویژه شما نیز وجود دارند و این موضوع به نفع شماست. برخی از این موارد زیاد موثر و یا عملی نیستند اما انواع دیگر می‌توانند در بازی شما جا بگیرند.

آموزش گام به گام تنیس (2)

تجهیزات تنیس

بدون توجه به سطح مهارتی افراد، تمام بازیکنان تنیس نیازمند ابزار یکسانی برای بازی خود هستند. اگر چه ممکن است این تجهیزات در کیفیت و یا قیمت متفاوت باشند اما به هر حال راکت، زه، توپ، کفش و لباس تنیس از ضروریات فعالیت تنیس به شمار می‌روند، در ادامه پیشنهاداتی چند در مورد خرید، استفاده و مراقبت از این لوازم آورده شده است.

انواع راکت و زه

وقتی شما قصد خرید یک راکت تنیس را دارید زمانی را صرف اطلاع از نوع و کیفیت راکت کنید. برچسبها، کارتها و آویزه‌ها اطلاعات ارزشمندی را در زمینه سر راکت، سایز، طول، کشش زه، نرمی آن و سایر ویژگی‌های مورد نیاز فراهم می‌کند.

ویلسون، پرنس و هدسل 75 درصد از راکتهای تنیس را تشکیل می‌‌دهند. تقریبا در حدود 3 چهارم از راکت‌های تنیس پرس شده بوده و از آلومینیوم و یا گرافیت سبک ساخته می‌شوند اما برای افراد مبتدی راکتهایی معمولی تروجود دارند که تنها برای شروع تنیس مفید هستند.

امروزه حدود 8 اونس برای سبک‌ترین و 5/12 اونس برای سنگین‌ترین راکت می‌باشد. مبتدیان بهتر است راکتی را انتخاب کنند که سبک و نسبتا محکم باشد (برای تولید نیرو). در راکتهای سبک‌تر باید وزن راکت به نحوی توزیع شود که بیشتر آن به سمت سر راکت متمایل باشد. در غیر این صورت ممکن است تولید نیرو برای فرد بسیار دشوار باشد. راکتهای سنگین بسیار عالی هستند اما نیازمند تلاش و مهارت بازیکنان متوسط و حرفه‌ای هستند. به‌طور معمول راکتهای محکم‌تر نیروی بیشتری تولید می‌کنند، در حالی که کنترل راکتهای سبک‌تر مشکل‌تر است. بدون توجه به نرمی راکت کنترل توپ بیشتر منوط به مهارت بازیکن است تا نوع راکت. هیچ اندازه معمولی از نرمی راکت وجود ندارد. هر شرکتی در توضیح نرمی راکت روش خاص خود را دارد که د راین خصوص باید کارتها و یا آویز‌ه‌های چسبیده به راکتها را بخوانید و یا با یک فروشنده مطلع مشورت کنید. شناخت قسمتهای متفاوت یک راکت می‌تواند مفید واقع شود. تصویر شماره 1 قمستهای مختلف یک راکت را نشان می‌دهد.

شکل (1)

هم‌زمان با پیشرفت شما در پله‌های موفقیت، سبک چرخش شما بهتر می‌شود. به نظر می‌رسد بازیکنانی که دارای چرخش‌های کوتاه‌تری هستند با راکتهای سخت موفق‌ترند. افرادی با چرخش‌های بلند راکتهای بسیار نرم را ترجیح می‌دهند. بقیه افراد نیز برای ضرباتی با چرخش متوسط باید به دنبال راکتی باشند که درجه نرمی آن متوسط باشد. اگرچه وزن راکت کاهش می‌یابد اندازه سر راکت با گذشت زمان افزایش یافته است. همان طوری که قبلا نیز ذکر شده معمولا راکتهایی بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند که حدود 90 تا 110 اینچ مربع مساحت داشته باشند.

امروزه اندازه معمول بین 95 تا 115 است و اندازه‌های بزرگ‌تر از آن بیشتر مورد استفاده افرادی است که برای تفریح تنیس بازی می‌کنند. در یک رویداد مهم تنیس که  اخیرا نیز برگزار شد 13نفر از بین 20 نفر مرد و زن شرکت کننده با راکتهایی بازی کردند که اندازه سر راکت آنها کمی کمتر از 100 اینچ مربع بود.

اندازه‌های طرز گرفتن راکت در طول 5 دهه اخیر تغییر زیادی نداشته است. هر مدل راکت در 5 تا 6 سایز و اندازه بین 8/41 تا 8/45 اینچ به بازار می‌آید. اندازه های رایج طرز گرفتن بین 2/41 و 8/43 اینچ هستند. به اطلاعات روی بالای دسته راکت که در مورد سایز طرز گرفتن آن است توجه کنید. در اینجا چند روش رایج برای انتخاب راکت مناسب وجود دارند اما هیچ‌کدام از آنها برای توضیح سایز طرز گرفتن شما کاملا عملی نیستند:

1- با راکت دست دهید و یا آن را به طرز گرفتن شرقی بگیرید. همچنان که انگشتان شما دور طرز گرفتن حلقه می‌زند باید انتهای انگشت شست قادر به لمس مفصل اول انگشت میانی باشد. (شکل 2)

2- فاصله بین سرانگشت حلقه شما و خط طویل میانه کف دست (دومین خط پایینی از پایه انگشتان) را اندازه بگیرید. خط کش را بین هر انگشت حلقه و میانی خود قرار دهید. فاصله به دست آمده نزدیک محیط دایره طرز گرفتن راکتی است که مناسب دست شماست (شکل3)

3- راکت را در دست مسلط خود بگیرید ، در این مورد راکت باید در دست راحت بوده و شکل گرفتن آن متناسب با شکل دست شما باشد.

شکل 2:انتهای انگشت شست اولین مفصل انگشت میانی را لمس می‌کند.

شکل 3: فاصله بین سر انگشت حلقه تا دومین خط کف دست.

4- راکت را با طرز گرفتن فورهند شرقی بگیرید. شما باید بتوانید انگشت اشاره دست غیر راکت را در فضای بین انگشت حلقه و شست خود قرار دهید (شکل 4). اگر برای این کار فضای کافی وجود نداشت، طرز گرفتن شما خیلی کوچک است. برعکس اگر فضای بین انگشت حلقه و شست شما بیشتر از معمول است این طرز گرفتن برای شما بزرگ است.

شکل4: انگشت اشاره دست غیر راکت را در فاصله بین کف دست و انگشت حلقه قرار دهید.

5- با یک راکت الگو یا قرضی بازی کنید. اگر راکت در دست شما پیچ می‌خورد این طرز گرفتن احتمالا خیلی کوچک است. اگر دست و بازوی شما خیلی سریع خسته شد این راکت برای شما بزرگ است.

سازندگان راکت طول های مختلفی را (تا 29 اینچ) مورد آزمایش قرار داده‌اند اما میانگین طول راکتها 27 اینچ است. راکتهای کوتاهی نیز وجود دارند که قابل استفاده کودکان بوده و ایده خوبی برای آموزش بازیکنان جوان‌تر به شمار می‌روند.

 راکتهای حرفه‌ای (آنهایی که مورد استفاده بازیکنان سطح متوسط و حرفه‌ای هستند) بدون زه فروخته می‌شوند. اغلب از زه‌های نایلونی و یا دیگر مواد صنعتی استفاده می‌شود تعداد محدودی که از گات (روده گوسفند و یا گاو) استفاده می‌کنند یا بازیکنان خیلی خوبی هستند و یا از دسته افرادی که بازیهای خود را خیلی جدی می‌گیرند، می‌باشند. زه‌های محکم‌تر اجازه کنترل بیشتری را می‌دهند به شرط اینکه شما به اندازه کافی قادر به کنترل توپ بدون توجه به نرمی راکت و یا کشش زه آن باشید. سعی کنید از کششی در راکت خود استفاده کنید که بهترین ترکیب قدرت و کنترل را ایجاد کند.

برخلاف بازیکنان متوسط و پیشرفته مبتدیان معمولا زه راکت را پاره نمی‌کنند. آنها تا زمانی  که زه راکت کشش کافی را برای ایجاد قدرت و کنترل موثر از دست بدهد با آن بازی می‌کنند. هر چند وقت یکبار راکت شما باید دوباره زه‌کشی شود؟ اغلب اگر شما هر هفته یک جلسه بازی می‌کنید سالی یکبار زه راکت خود را عوض کنید واگر هفته‌ای دوبار بازی می‌کنید زه راکت خود را سالی دوبار عوض کنید.

اگر راکت مناسبی را انتخاب کردید باید از آن مراقبت کنید. راکتها در طول جلسه درسی، تمرین و یا مسابقه بد رفتاری زیادی را تحمل می‌کنند وشما می توانید در این میان عمر مفید راکت خود را با استفاده از پیشنهادات زیر بالا ببرید:

1- راکت را در مکانهای گرم، سرد و یا مرطوب نگهداری نکنید.

2- زمانی که از راکت استفاده نمی‌کنید آن را درون پوشش خود قرار دهید.

3- از کشیدن راکت روی زمین برای تعیین خط سرویس و کناره‌ها خودداری کنید.

4- از راکت برای جمع کردن توپها در صورتی که با زمین تماس پیدا می‌کند، استفاده نکنید.

5- بعد از بازی در میدان و یا هوای مرطوب زه‌ها را تمیز کنید.

6- از محل گرفتن اصلی راکت شما دچار ساییدگی شده و باعث اذیت دست شما می‌شود از یک پوشش جانشین استفاده کنید و یا پوشش دیگری را روی آن بپوشانید.

7- از پرتاب کردن راکت، برخورد راکت به زمین و ضربه زدن به اشیاء دیگری به جز توپ خودداری کنید.

8- قبل از جدا کردن زه‌های راکت، وجود پیچ‌خوردگی و یا ترک در آن را به خوبی چک کنید.

9- اگر زهی پاره شد برای آزاد کردن کشیدگی، فرم تمام زه‌‌ها را خارج کنید.

توپهای تنیس

در طی 40 سال گذشته توپهای تنیس دستخوش تغییرات زیادی نشده است. حتی اگر هم شما یک مبتدی هستید باز از توپهای کم کیفیت استفاده نکنید. سعی کنید در اولین فرصت بهترین توپ قابل خرید را تهیه کنید. مارکها می‌توانند گاهی فریبنده باشند اما معمولا ویلسون، پن و دانلوپ 3 کمپانی هستند که توپهای تنیس را با کیفیت بالایی تولید می‌کنند. مارک تجارتی روی توپ هر چیزی که باشد شما باید به دنبال اطلاعاتی باشید که نشان‌گر تایید توپ از طرف USTA و یا فدراسیون جهانی تنیس باشد که این اطلاعات معمولا روی بسته پلاستیکی توپها موجود است.

اکثرا توپها به شکل مطمئنی در بسته‌های پلاستیکی پرس می‌شوند. اگر توپها پس از باز کردن قوطی درون پوشش پلاستیکی خود شل باشند و یا این پوشش به خوبی توپها را نگهداری نکند بسته را پس دهید و یا بسته‌ جدیدی خریداری کنید. یک جعبه حاوی 3 عدد توپ می‌تواند 2 تا 3 بازی را برای افراد مبتدی و یا متوسط دوام بیاورد اما پس از آن شروع به از دست دادن فشار و حالت ارتجاعی کرده و یا نمد رویی آن جدا می‌شود، اگر این اتفاق افتاد آن توپ را فقط برای تمرین به کار ببرید. عمر مفید یک توپ با نگهداری آن در قوطی خود و یا در هوای سرد بالا می‌رود.

اگر شما در زمین‌های سخت بازی می‌کنید به دنبال توپهایی باشید که ویژه این زمین‌ها باشند. توپهای حرفه‌ای (ویژه مسابقات قهرمانی) در زمین‌های سخت بازی می‌شوند چرا که به سرعت فرسوده نمی‌شوند. توپهای تنیس ویژه ارتفاعات دارای ساختار ویژه‌ای هستند، از استفاده توپهای حرفه‌ای خود در ارتفاعات خودداری کنید.

زه یک راکت معمولا چه زمانی پاره می‌شود؟

پارگی زه راکت بخشی از زندگی بازیکنان تنیس است اما زمانی که سرعت پارگی خارج از کنترل است چه باید کرد؟ مجله راکت تک، نشریه زه‌کش‌های حرفه‌ای می‌نویسد که بسیاری از بازیکنان تنیس به سرعت متوجه نوع خاصی از زه می‌شوند که از کولار ساخته شده و بسیار بادوام است. ولی این زه سخت است اما دیوید بن یک متخصص زه راکت چند توصیه اساسی را در این زمینه بیان می‌کند:

1- از بین دو زه مشابه نوع کلفت‌تر آن را انتخاب کنید.

2- در راکت‌های کهنه از زه ارزان‌تر استفاده کنید.

3- اگر زه راکت شما پاره شد این بار از ترکیبی بادوام‌تر استفاده کنید.

4-  سعی کنید هر بار یک ماده کاملا متفاوت را امتحان کنید ولی قبل از رسیدن به کولار از زه دیگری از انواع مواد مصنوعی استفاده کنید.

5- راکت شما باید طرح زه متراکمی داشته باشد.

کفش‌ها و جوراب بازیکنان تنیس

فروشگاههایی که اجناس خود را با تخفیف ویژه‌ می‌فروشند کفش‌های تنیس ارزانی را عرضه می‌کنند که شما می‌توانید در طول چند جلسه از آن استفاده کنید. اما اگر می‌خواهید هفته‌ای 2 یا 3 بار تنیس بازی کنید باید کفش ورزشی ویژه تنیس را بپوشید. اگر شما به دنبال بازی و یا تمرین در زمینی نرم و یا از خاک رس هستید زیره‌هایی را انتخاب کنید که نرم و انعطاف‌پذیر باشد. حتی بازیکنان جدی هم می‌توانند ماه‌ها از یک جفت کفش در زمین نرم استفاده کنند. اگر در زمین سخت بازی می‌کنید کفش شما نباید دارای زیره‌های انعطاف‌پذیر باشد چون به سرعت پاره می‌شود.

شاید اصلی‌ترین نقش یک کفش تنیس کنترل جانبی آن است (همان دوام داخلی و خارجی کفش مدنظر است). بازیکن تنیس وقت زیادی را صرف حرکت از یک سمت به سمت دیگر می‌کند درست همان طوری که به جلو و عقب حرکت می‌کند. انتخاب کفش‌هایی که کنترل حرکتی کناری شما را تامین می‌کنند از پیچ‌خوردگی مچ پا به داخل و یا خارج جلوگیری می‌کنند و احتمالا مانع اسپرین مچ پا خواهد شد. فاکتورهای دیگری که باید در نظر گرفته شود عبارت اند از:

وزن (در صورتی که سایر نیازهای شما تامین شود سبک‌ترین کفش ممکن را انتخاب کنید)، راحتی (راه رفتن، دویدن و تغییر جهت در طول زمان تست کفش) و قیمت (مارک تجاری همیشه با میزان کیفیت کفش سازگار نیست)

کفش‌های تنیس بسیار پراهمیت هستند ولی بازیکنان سختکوش به خوبی می‌دانند که حضور جوراب مناسب در کنار کفش باعث بهبود اجرا و کاهش آسیب‌دیدگی است. جوراب ویژه تنیس، دو لایه و کلفت است و دارای یک پد اضافی در ناحیه پنجه و پاشنه می‌باشد. برخی از جورابها چنان ضخیم و راحت هستند که ممکن است شما مجبور به استفاده از کفشی باشید که 5/1 سایز از پای شما بزرگ‌تر است. برای دور کردن عرق از پای خود و جریان یافتن هوا در پا برای تبخیر سریع عرق در جورابهای تنیس از مواردی مثل کول ماکس، اکریلیک، پولی پروپیلین و پشم استفاده می‌شود. تذکر: هرگز از جورابهای کتانی برای بازی تنیس استفاده نکنید. جورابهای کتانی نه تنها در جذب رطوبت پا مفید نیست بلکه به سرعت چین‌خورده، دچار ساییدگی می‌شود و شکل خود را از دست می‌‌دهد.

لباس تنیس

یک نکته خوب این است که شما می‌توانید لباسی با کیفیت خوب و قیمت متوسط از فروشگاه‌های ورزشی، فروشگاههای با تخفیف ویژه و برخی از مراکز لوازم ورزشی حرفه‌ای بیابید. دانش‌آموزان دبیرستانها و کالج معمولا شلوار کوتاه و تی‌شرت تایید شده ویژه دبیرستان خود را می‌پوشند. ممکن است این اصول پا برجا بماند ولی در حقیقت هیچ اجباری بر رسمی بودن لباس نیست. اگر بخواهید در یک تمرین گروهی و یا رقابتی شرکت کنید برای ادامه فعالیت گاهی قوانین خاصی وجود دارد. برخی از موسسات هنوز تاکید به لباس سفید دارند ولی در اغلب موارد از لباس رنگی استفاده می‌شود. هرگز از مایو شنا استفاده نکنید و سعی کنید تابع جمع باشید. در این مورد می‌توان از برخی افراد کاردان سوال کرد. به هر حال لباس‌هایی که باعث حرکت راحت‌تر فرد بوده و یا رنگ آنها روشن‌تر است نسبت به لباس‌های خوش‌ظاهر، ارجح هستند.

بازی در یک گیم، ست و یا مسابقه

یک بازی انفرادی بازی است که بین 2 نفر بازیکن انجام می‌گیرد. بازی دوبل بین 4 بازیکن یعنی 2 نفر از هر تیم می‌باشد و در میکس دوبل یک مرد و زن از یک تیم در مقابل یک مرد و زن از تیم دیگر بازی می‌کند.

بعد از گرم کردن بازیکنان تصمیم می‌گیرند که ابتدا چه کسی و از چه منطقه میدان سرویس می‌زند. یکی از بازیکنان راکتی را در دست خود می‌چرخاند و یا سکه‌ای را پرتاب می‌کند. توپ به وسیله سرویس وارد بازی می‌شود، یک امتیاز زمانی  کسب می‌شود که حریف توپ را به تور و یا خارج از خطوط کناری بزند و یا قبل از دو بار برخورد توپ به زمین نتواند به آن ضربه بزند. پس از اینکه سرویس زده شد بازیکنان آزادند که قبل و یا بعد از برخورد توپ با زمین به آن ضربه بزنند. امتیاز هر بازیکنی در یک گیم ممکن است از 4 تا مقدار نامعلومی ادامه یابد. سرویس‌ها به‌طور متناوب از راست و چپ بیس لاین زده می‌شود و گیرنده می‌تواند برای برگرداندن توپ به سمت جول، عقب، راست و یا چپ حرکت کند. فردی برنده یک ست است که حداقل شش گیم را برده باشد و نیز حداقل دو گیم از حریف خود جلوتر باشد. امتیاز نهایی در یک ست ممکن است 6 بر صفر ، 6 بر1 ، 6 بر 2 ، 6 بر 3، 6 بر 4، 7 بر 5، 8 بر 6 و یا بیشتر از آن باشد.

بازیکنی برنده مسابقه است که 2 از 3 ست و یا 2 از 5 ست را برده باشد. وقتی در یک مسابقه با کمبود زمان مواجه هستیم این ست‌های حرفه‌ای است که منجر به پیروزی می‌شود. یک ست حرفه‌ای زمانی که بازیکنی حداقل 8 گیم را برده باشد و 2 امتیاز بالاتر باشد، برنده ست است. در هر زمانی در طول بازی که عدد گیم فرد باشد بازیکنان زمینها را عوض می‌کنند. در اکثر مسابقات بازیکنان مسئول حفظ امتیاز خود و اعلام داخل و یا خارج بودن ضربه حریف می‌باشند. سکوت یک بازیکن نشان‌گر داخل بودن توپ و ادامه بازی است. ضربات روی خط داخل بازی هستند. اعلام «اوت» به این معناست که توپ حریف خارج از زمین بوده است و توپ از دست رفته است. در برخی از تورنمنت‌ها ممکن است داوری در نزدیکی تور مستقر شده و مسئول اعلام امتیاز باشد که در این صورت بحث و جدل بازیکنان نیز از بین می‌رود. در مسابقات حرفه‌ای برای اعلام مربوط به خطوط میدان، خط نگهدار نیز حضور دارد. شکل 5 انواع خطوط و مناطق یک میدان تنیس را نشان می‌‌دهد.

شکل 5: خطوط میدان، نواحی و اندازه‌ها.

یک تورنمنت تنیس شامل رقابتهای تیمی و یا فردی در مقابل تیمها و اشخاص دیگر درون یک سری از مسابقات است. یک تیم دبیرستان و یا کالج برای مثال ممکن است وارد یک تورنمنت تک حذفی شود که در آن هر تیمی پس از یک باخت از دور رقابتها خارج می‌شود. تورنمنت‌های ویمبلدون و تنیس آزاد ایالات متحده مثال‌هایی از تورنمنتهای تک حذفی هستند که مختص بهترین بازیکنان تنیس از سراسر جهان می‌باشند. در یک تورنمنت 2 حذفی که معمولا در تنیس مورد استفاده قرار می‌گیرد فردی و یا تیمی که 2 باخت دارد خارج می‌شود. تورنمنت "راند روبین" شامل رقابتهایی است که در آن هر فرد و یا تیم در مقابل تمام بازیکنان و تیمهای آن تورنمنت بازی می‌کند. هر تیمی که دارای بهترین مجموع برد و باخت باشد برنده تورنمنت است.